چرا از غدیر تبليغ وتجليل نماییم ؟

عیدسعید غدیر خم برهمه رهروان ولایت و محبان خاندان عصمت(ع) مبارک باد 

ممکن است برای برخی این سؤال پیش بیاید که چه ضرورت دارد که بعد ازگذشتن قرن ها ازجریان غدیر و اعلام امامت امیرمؤمنان(ع)، دراین باره بحث شود وازآن بزرگداشت به عمل آید؟ درپاسخ باید گفت: به دلایل زیر تجلیل ازغدیر وسخن گفتن ازامامت، ضررت پیدا می کند:

1 ) مکلف بودن مسلمانان به رساندن پیام غدیر به آیندگان

 باتوجه به خطبة غدیر که ازسوی پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) درسرزمین جحفه ایراد گردید (که دریکی ازفرازهای آن فرمود:«فَلْيُبَلِّغِ الْحَاضِرُ الْغَائِبَ‏ وَ الْوَالِدُ الْوَلَدَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، بايد حاضران به غايبان وپدران به فرزندان خود تاقيامت اين پيام را برسانند[1]».) همة مسلمانان وظيفه دارند که این پیام را تاروزقیامت به نسل های آینده برسانند و در این زمینه کوتاهی روانیست.

نکته شايان دقت دراين فراز ازخطبة غدير این است که رسول خدا(ص) رساندن پیام غدیر را حتی مغیّا به ظهورمهدی موعود(عج)- که درآن زمان اسلام جهانی وشعار«حی علی خیرالعمل» و«علی ولی الله» درسراسرکرة زمین طنين اندازخواهد شد- ، نکرده است، بلکه تاروزقیامت بایستی این پیام ابلاغ شود وازغدیرتجلیل وبزرگداشت به عمل آید.

2 ) تقويت مهدي باوري

يکي ازدلايل که تجليل ازغدير را لازم مي کند، ضرورت ترويج مهدي باوري است که يکي ازشاخصه هاي مهم اعتقاد به امامت محسوب مي شود، بلکه مي توان گفت: غديرشالودة تفکرمهدویت وانتظار و ظهور را تشکیل می دهد؛ چون اگرغدیر نباشد مسأله مهدویت و انتظار وظهور، کم رنگ مي شود، بنابراین تجليل ازغديرنوعي ترويج وتقويت مهدي باوري به شمار مي رود؛ زیرا غدیرتنها اعلام ولایت وامامت امیرالمؤمنین علي علیه السلام نیست و نبود، بلکه علاوه براثبات امامت آن حضرت، ولايت وامامت فرزندان معصومش يعني از امام حسن علیه السلام گرفته تامهدی موعود (عج) را نيز اثبات مي کند .

اگررسول خدا (ص) آن روزدست علی علیه السلام را بلند نموده فرمود: «من کنت مولاه فهذاعلی مولاه»، به این جهت بود که مصداق امام و ولیّ امر مردم درآن روز علی علیه السلام بود و اگر نه درحقیقت گویا رسول خدا(ص) فرموده است:«من کنت مولاه فحسن مولاه، فحسین مولاه و...». امروز هم فریاد ملکوتی رسول خدا صلی الله علیه وآله طنین اندازاست که:« من کنت مولاه فمهدی مولاه».

لذا می بینیم که درحدیث غدیر به صراحت از مهدي موعود(ع) سخن به ميان آمده و با القاب مختلف از آن حضرت ياد شده است مانند:« خاتم الأئمة ، قائم ، مهدي، منتقم ، فاتح ، الناصر لدين الله عز و جل، خيرة الله ، وارث كل علم‌، المحيط بكل فهم، المخبر عن ربه عز و جل، الرشيد السديد، الباقي حجة ، ولي الله في أرضه ، و...^[2]». 

اين مطلب بيان گر اين نكتة مهم است که غدير تأسيس اصل نظام  ولايي بامحوريت اهلبيت پيامبراکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) می باشد واعتقاد به مهدويت، علاوه برقرآن کریم ريشه درغديردارد و غدیر باوری زمینه سازمهدی باوری می شود.

3 ) نصرت امیرالمؤمنین وجلب ياري خداوند 

بعد از آن كه رسول خدا(ص) به دستور الهي اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) را به عنوان وليّ وسرپرست امت اسلامي منصوب كرد و حديث متواتر  :«من کنت مولاه فهذا علي مولاه» را ايراد نمود ، چنين دعا كرد: « اللهم ... وانصرمن نصره واخذل من خذله ^[3]»، چنانکه مشاهده می شود دراين دعا ازخداي سبحان طلب نصرت شده است براي کسي که علي را ياري نمايد.

 شکي نيست که يکي ازمصاديق نصرت امام علي (ع) تجليل ازغدير وبيان فضايل ومعارف علوي مي باشد، تا ازيکسو زمينة هرچه بيشتر و بهترشناخت آن حضرت فراهم گردد وازسوي ديگر، صراط مستقيم ومحورحق و حقيقت شناسانده شود، چنانکه رسول خدا (ص) فرمود:« عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُ‏ مَعَ‏ عَلِيٍ‏ يَدُورُ مَعَهُ حَيْثُمَا دَارَ ، علي باحق است وحق باعلي وهرجا علي باشد حق آنجا دورمي زند[4]». ازسوي سوم، باعث نزول نصرت الهي مي شود؛ زيرا طبق درخواست پيامبراکرم(ص) ازخداوند، هرکس علي(ع) را ياري نمايد خودش نيز مورد نصرت وياري خداوند قرارمي گيرد.

4 ) عبرت گیری

خدای سبحان درقرآن کریم داستان های گذشتگان را زیاد بیان فرموده اعم ازسرگذشت انسان های خوب وبد، حتی داستان شیطان را درچندین سوره وآیه به مناسبت های مختلف یاد آورشده است. یکی ازعمده ترین اهداف نقل این داستان ها وتاریخ گذشتگان عبرت گیری ازسرگذشت آن ها است، چنانکه قرآن می فرماید:« لَقَدْ كانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبابِ ...، در سرگذشت آنها درس عبرتى براى صاحبان انديشه است[5]».

 بدون شک غدیر یک حادثه نیست بلکه یک تاریخ درس آموز وعبرت انگيز، و یک مکتب پويا است؛ لذا سخن گفتن ازغدیر وتجلیل سالانه ازآن، زمینة عبرت گیری ودرس آموزی ازغدیررا فراهم می کند. عبرت گیری ازکسانی که ازدانشگاه غدیررفوزه شدند ودرس آموزی والگوگیری ازکسانی که باتمام وجود ازغدیر و پیام های نجات بخش و حیات آفرین آن دفاع و حمايت کردند تا ديگر وارث غدير وعليّي زمان يعني مهدي موعود (عج) تنها نماند ومظلوميت جدش اميرالمؤمنين(ع) تکرارنشود .

5 ) تعيين مرجع ديني

يکي ازاهداف مهم بحث ازغدير، تعيين مرجع ديني ومبيّن احکام است؛ زيرا بحث از مسألة امامت دو جنبه دارد: يكى جنبة تاريخى و ديگرى جنبة دينى و عملي . بر فرض كه از لحاظ جنبة تاريخى وقت و زمان آن گذشته باشد، اما از لحاظ جنبة دينى، اثرآن تاكنون باقى است و تا روز قيامت نيز باقى خواهد ماند ؛ زيرا اگر از امامت و ولايت بحث مى‏كنيم، يك جهت مهمّش اين است كه مرجع دينی ما كيست و دين را از چه كسى بايد اخذ كنيم؟ سنت واقعى پيامبرخدا (ص) نزد چه كسانى است؟ قول چه کساني بعد از آن حضرت حجت است؟.  خوشبختانه حديث متواترثقلين که فريقين آن را نقل کرده اند[6]، مقام مرجعيت علمي اهلبيت عصمت(عليهم السلام) را ثابت مي کند؛ زيرا پيامبرخدا (ص) فرموده است: به قرآن و اهلبيت من مراجعه وتمسک کنيد.

بنابراين تعیین مرجع دینی يک مسأله مبتلابه وکاربردي است و به درد امروز ما مي خورد، يعني ما بايد درياد گرفتن احکام ببينيم عترت چه گفته است[7]، ومعرفت ديني ودستورات زندگي را ازمکتب غدير و امامت فرابگيريم، نه ازمکتب صحابه و خلافت که درمقابل مکتب غدير بازگشاي شد.

6 ) تقویت وتثبیت قلوب

خدای سبحان، وقتی به پیامبرش ازسرگذشت وتاریخ گذشتگان خبرمی دهد، علتش را چنین بیان می کند:« وَ كُلاًّ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْباءِ الرُّسُلِ ما نُثَبِّتُ بِهِ فُؤادَكَ ...، ما از هر يك از سرگذشتهاى انبيا براى تو بازگو كرديم، تا به وسيله آن، قلبت را آرامش بخشيم؛ و اراده‏ات قوّى گردد[8]».

بنابراين یکی ديگر ازاهداف طرح بحث غدیر این است که قلوب پیروان غدیرتقویت شود ودرشداید وسختیها صابر و با استقامت باشند، ودرعقیده ای که دارند محکم واستوار بمانند ودستخوش تندباد های شبهات دشمن نشوند و بدانند که عقاید واحکام خودشان را ازمنبعی گرفته اند که رسول خدا(ص)آن را معرفی نموده و اطاعت از قرآن كريم و عترت طاهره را كه منتخب غدير سر سلسلة آنها به شمار مي رود ، يگانه راه نجات ورستگاري بيان داشته است .

به طورخلاصه می توان گفت اثرات بسیارمثبت وسازندة که تجلیل ازغدیربه جا می گذارد قرارذیل است:

«اولًا منطق مستدل شيعه را روشن مى‏كند، و ثابت مى‏كند كه گرايش در حدود[چند] صد ميليون مسلمان به تشيع- برخلاف تبليغات زهرآگين عده‏اى- مولود جريانهاى سياسى يا نژادى و غيره نبوده است، بلكه يك منطق قوى متكى به قرآن و سنت موجب اين گرايش شده است.

ثانياً ثابت مى‏كند كه پاره‏اى اتهامات به شيعه- كه سبب فاصله گرفتن مسلمانان ديگر از شيعه شده است- از قبيل اينكه شيعه غيرمسلمان را بر مسلمانِ غيرشيعه ترجيح مى‏دهد و از شكست مسلمانان غير شيعه از غير مسلمان شادمان مى‏گردد، و از قبيل اينكه شيعه به‏جاى حج به زيارت ائمه مى‏رود، و...، بى‏اساس و دروغ است.

 ثالثاً شخص شخيص اميرالمؤمنين على عليه السلام را كه مظلوم ترين و مجهول‏القدرترين شخصيت بزرگ اسلامى است و مى‏تواند مقتداى عموم مسلمين واقع شود، و همچنين ذرّيّه اطهارش را به جهان اسلام معرفى مى‏كند[9]».

 

 

موضوعات مرتبط: قرآن ونهج البلاغه، دین ومعنویت، جکیده های پژوهش، مناسبتهای دینی وملی، تاریخ بساتین ...